به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی»  محمد ایمانی در کانال تلگرامی خود نوشت: معروف است که می‌گویند را؟! قرآن و نهج‌البلاغه خواندن فلان نامزد را باید باور کرد، یا حمایت عناصر بدنامی مانند سروش را که به ساحت قدسی پیامبر اعظم (ص) جسارت کرد، وحی را (نعوذبالله) الهامات شاعرانه و ساخته ذهن پیامبر (ص) خواند و حضرت خاتم‌النبیین (ص) را متهم به اقتدارگرایی کرد؟!

قرآن حکیم می‌فرماید: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ. خداوند در درون سینه انسان، دو قلب نگذاشته است. چگونه می‌شود از قرآن دم زد، اما مورد حمایت کسانی قرار گرفت که دشمن خدا و پیغمبر (ص) هستند؟

“سنخیت”، دو جنس نامتجانس را هم جنس می‌کند! به تعبیر مولوی: آن یکی می‌گفت دیدم در تکی/ می‌دویدی زاغ با یک لک لکی – در عجب بودم بجستم حالشان/ تا چه‌قدر مشترک بودند شان – چون شدم نزدیک من حیران و دنگ/ پس بدیدم هر دو آن بودند لنگ.

قرآن را همه می‌توانند بخوانند؛ هم امیرمؤمنان (ع) و مالک و عمار، و هم معاویه، عمروعاص، اشعث بن قیس، ابوموسی اشعری. مهم این است که چه کسی به منطق قرآن وفادار می‌مانند.

خداوند در قرآن فرموده: وَ مَا کنْتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّینَ عَضُداً و من گمراهان را به یاری نمی‌گیرم. امیرمؤمنان با همین منطق، دست رد به سینه گمراهان زد؛ اما دشمنان سه‌گانه او، برای کسب قدرت با هر ناکسی ائتلاف کردند.