به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «هشت‌دی» علمای علوم انسانی معتقد هستند پدیده‌های اجتماعی در گذر زمان تغییر می‌کنند و تأکید دارند این تغییر، در شکل و پوسته است و این بدان معناست که این پدیده‌ها ماهیت خود را حفظ می‌کنند. مانند رسانه، هر چند امروز رسانه از نسل گذشته خود از هر نظر پیشرفت کرده؛ اما ماهیت خود را که همان اطلاع‌رسانی است حفظ کرده است.

 انتخاب حکمران و سپردن امور اداره جامعه هم به عنوان یک پدیده اجتماعی از این قاعده مستثنی نبوده و تاریخ گواه آن است که تغییرات عمده‌ای در انتقال قدرت صورت‌گرفته است.

 اسناد تاریخی گواهی می‌دهند که تغییر حکومت در دورانی نه‌چندان دور با خونریزی و غلبه صورت می‌گرفت، اما امروزه با به رسمیت شناخته‌شدن قدرت مردم و مطرح‌شدن دموکراسی به عنوان گونه‌ای از روش انتقال قدرت، این رأی مردم هست که حکمران را انتخاب می‌کند؛ البته نوع و کیفیت رأی و میزان اهمیت آن در جوامع مختلف متفاوت هستند.

 ولی آنچه می‌تواند مورد اجماع قرار بگیرد این است که در جوامع مختلف این رأی مردم است که انتقال حکومت را از یک حاکم به حاکم دیگر به رسمیت می‌شناسد.

 در بستر جغرافیای ایران هم بعد از انقلاب اسلامی و از همان ابتدا آنچه مورد تأکید بنیان‌گذار انقلاب اسلامی بود این است که میزان رأی ملت است و به عبارتی این امام (ره) بود که ضمن پررنگ‌کردن نقش مردم، نگاه رعیتی به مردم را تغییر داد و به‌جای آن نگاه ولی‌نعمت بودن مردم را جایگزین کرد تا مردم خود را صاحبان اصلی نظام جمهوری اسلامی بدانند و با رأی خود آن را انتخاب کنند.

 حال سؤالی که مطرح می‌شود این است که آیا رأی مردم برای نظام جمهوری اسلامی مهم است؟

 در چند سال اخیر یکی از ابعاد مهمی که مهاجم در جنگ شناختی و با استفاده از فیک‌نیوزها بر روی آن تمرکز کرده است و سعی در دستکاری و تغییر ذهنیت مردم ایران نسبت به آن دارد تشکیک در باور ارزش و تأثیر رأی مردم در سرنوشت جامعه ایرانی است.

 در این کارزار، مهاجم جنگ شناختی بعد از تمسخر فرایند رأی‌گیری به نظر می‌رسد بر روی چند کلیدواژه تأکید دارد و سعی می‌کند این نکات را به مردم القا کنند که‌ یک: افراد از قبل انتخاب شده‌اند. دو: رأی دهند که چه شود!. سه: با یک رأی که جیزی درست نمی‌شود.

 به نظر می‌رسد هر کدام از این واژه‌ها در عین سادگی یک هدف عمده را دنبال می‌کنند، آن هم تغییر در ذهنیت مردم و تشکیک در مهم بودن انتخابات و تأثیر آن بر سرنوشت کشور است.

 در هر صورت این نکته قابل‌اتکا است که مشارکت در انتخابات از هر نظر به نفع ایران و مردم است و لیکن اگر مشارکت بالا باشد اصل بازدارندگی را از هر نوع و بعدش محقق می‌کند و مهاجم جنگ شناختی ضمن اطلاع از این نکته سعی دارد نقطه قوت کشور را به نقطه‌ضعف تبدیل کند تا بعدها از آن بهره‌برداری انجام دهد.

 با تأکید بر اینکه باید میزان موفقیت یا عدم موفقیت مهاجم جنگ شناختی را حتماً با رعایت اصول مدنظر علم روش تحقیق – پژوهش‌های کمی – سنجید؛ اما آنچه واضح است جمهوری اسلامی ایران به عنوان حکومت مستقل، ماهیت خود را بر روی اعتماد مردم به خود پایه‌گذاری است.

 این مردم هستند که به این نظام هویت و قدرت می‌دهند و طبیعی است که دشمن تمام هم‌وغم خود را بر روی ایجاد فاصله بین حکومت و مردم گذاشته است.

 ضمن یادآوری بر اینکه بیش از ۴۰ انتخابات در ۴۰ و اندی سال از عمر و استقرار نظام جمهوری اسلامی نشانه قدرت تلقی می‌شود چرا که ایران در منطقه‌ای قرار گرفته است که بوی باروت و جنگ بیشتر از هر بویی به مشام می‌رسد این در حالی است که کشورهایی را در همسایگی ایران می‌بینیم که اکثریت کشورها دارای حکومت پادشاهی هستند یا ریاست‌جمهوری مدام العمر دارند، بنابراین در این فضا حرف از مردم‌سالاری زدن نشانه اعتماد هیات حاکمه و مردم است.

 بنابراین به نظر می‌رسد نظامی که موجودیت خود را منوط به حمایت مردم می‌داند هرگز سعی نمی‌کند که با نادیده‌گرفتن نظرات مردم، ضمن به چالش کشیدن ماهیت خود، اعتماد آنان را نسبت به خود کمرنگ کند؛ بنابراین اینکه بعضاً حرف از عدم اهمیت رأی مردم می‌زنند یا شناخت از ماهیت جمهوری اسلامی ندارند یا تحت‌تأثیر مهاجم جنگ شناختی هستند.

دکتر میثم گوهرپور قلعه‌رودخانی