داشته‌هایش را مدیون رهبرش می‌دانست و روح، جان و هستی‌اش امام بود؛ «روح منی خمینی» برای او یک شعار نبود؛ «سید مهدی سید جوادی» اثبات این عشق و دلدادگی را به زیبایی هرچه تمام‌تر به نمایش گذاشت؛ آنگاه که خود را از دانشگاه «بیرمنگام» به «فاو» رساند تا حرف امام روی زمین نماند.
